Gül Camii
- Yapımından sonraki değişiklikler
- 1490’da camiye çevrildiği kayıt altına alınmıştır.
- 1509 depreminde zarar görmüş; ahşap çatı ile bir süre korunmuştur.
- Mimar Sinan döneminde Türk mimarisine uygun olarak basık kubbeler, pencereler ve yan cephe düzenlemeleri yapılmıştır.
- 1633 Cibalikapı yangını gibi Haliç yangınlarından zarar görmüştür.
- 1766 İstanbul depreminden sonra minaresi yenilenmiştir.
- II. Mahmud döneminde Hünkâr mahfili eklenmiştir ve 19. yüzyılda iç kalem işleri yapılmıştır.
- 2000’li yıllarda yapılan restorasyonlarla dış cephesi raspalanarak (bir kazıyıcı ile boya veya pasın yüzeyden temizlenmesi) taş duvarlar açığa çıkarılmıştır.
- Öne çıkan özellikleri
- Yapının Bizans döneminde Aya Theodosia veya Aya Euphemia adına yapılmış bir kilise olduğu rivayet edilmektedir.
- Kapalı haç planlı, üç apsisli bir Bizans yapısıdır. Dört ana kemeri ve Türk dönemi yapımı basık, sekizgen kasnaklı kubbeleri vardır.
- Mihrabın sağında Hz. İsa’nın havarilerinden birine atfedilen bir yatır mezarı bulunur. Halk arasında “Gül Baba” veya son Bizans imparatoru XI. Konstantinos’un burada gömülü olduğu rivayet edilir.
- İç duvarlarında Bizans döneminden kalma süsleme yoktur. 19. yüzyıldan kalma kalem işi nakışlar ve “mühr-i Süleyman” motifleri ile süslenmiştir.
- Cami yakınında II. Mahmud’un kızı Âdile Sultan tarafından vakfedilmiş bir sıbyan mektebi bulunur.
