Mihrimah Sultan Camii
- Yapımından sonraki değişiklikler
- 1718-19 ve 1766 depremlerinde hasar görmüş, minaresi kısaltılmıştır.
- 1831-32 ve 1894 depremlerinde tekrar zarar görmüş, minare yeniden yapılmıştır.
- 1910-1912, 1956 ve sonraki yıllarda kapsamlı restorasyonlar yapılmıştır.
- 1956’dan itibaren Vakıflar Genel Müdürlüğü tarafından onarılmıştır.
- 1999 yılındaki depremden de etkilenen yapıda 2007-2010 yıllarında bir restorasyon çalışması gerçekleştirilmiştir.
- Öne çıkan özellikleri
- Osmanlı klasik mimarisinde dikdörtgen avlulu bir camidir. Cami harimi dikdörtgen planlı olup, ortada büyük bir kubbe ile örtülüdür. Yan kanatlar kubbeli üçer bölüm halinde alçak yapılmış ve ana kubbeyi destekleyen dört kemer ile bütünleştirilmiştir.
- Avluyu üç taraftan revaklı olarak çevreleyen medresesi, on yedi kubbeli hücrelerden oluşur. Simetrik olmayan medrese, 1569 yılında müderris tayini ile faaliyete geçmiştir. 1570-71 tarihli vakfiyeye göre dersler cami içinde yapılmaktadır.
- Avlunun ortasında, on altı sütuna dayanan saçağın örttüğü mermer havuzlu şadırvan bulunur.
- Yapının kuzeybatı köşesinde yer alan minaresi, ilk inşasında kalın bir gövdeye sahipken daha sonra ince bir gövdeyle yenilenmiştir. 1894 depreminde yıkıldıktan sonra yeniden inşa edilmiş, ancak özgün ölçülerine sadık kalınmamıştır.
- Camide güzel bir oymalı mermer minber ve renkli camlarla süslü alçı pencereler bulunur. İç süslemede çini kullanılmamıştır.
- Caminin türbesinde Mihrimah Sultan’ın kızı Ayşe Sultan’ın eşi Semiz Ahmed Paşa ve ailesinin kabirleri türbede bulunur. Mimar Sinan tarafından inşa edilmiştir.
- Mimar Sinan’ın tek kubbeli camiler arasında en büyük eseridir. Yan kanatlar, medrese ve çarşı ile birleştirilen bu yapı, Osmanlı külliyelerinde alışılmışın dışında bir düzenlemeye sahiptir. Külliyenin konum seçimi ve İstanbul’un kara tarafına hâkim yüksek bir alanda inşa edilmesi, camiye şehir silüetinde belirgin bir yer kazandırmıştır.
