Şeyh Ebul Vefa Camii
- Yapımından sonraki değişiklikler
- 1458 yılında tamir edilmiş; 1766 ve 1894 depremlerinde zarar görmüş; 1782 yangınında medrese ve derviş hücreleri yanmış, I. Abdülhamid tarafından 1785’te tamir edilmiştir.
- 1909 yangınında büyük zarar gören cami, 1912 yılında yıktırılmış ve yeniden inşa edilememiştir.
- 1994 yılında Vakıflar İdaresi tarafından aslına uygun olarak tuğla duvarlarla yeniden inşa edilip ibadete açılmıştır.
- Öne çıkan özellikleri
- Şeyh Vefa Camii olarak da bilinir.
- 11 metre çapındaki merkezî kubbe, sekizgen kasnak üzerine oturtulmuş olup yanlarda iki yarım kubbe ile desteklenmiştir. Orta kubbe ve yan kubbeler yuvarlak kemerlerle birbirine bağlanmıştır.
- Mihrap, sekizgen planlı bir yapıya sahip olup, dışa doğru taşan bir yarım kubbe ile örtülüdür. Mihrap oyuğunda çilehaneye geçiş sağlayan bir kapı da bulunmaktadır.
- Altı mermer sütunlu, beş aralıklı son cemaat yeri; 4 metre çapında bir kubbe ile örtülüdür.
- Mermerden yapılmış mihrap, minber ve kürsü; cami içinde ayrıca kadınlar ve müezzin mahfili bulunmaktadır. Duvarlar, yerden bir metre yüksekliğe kadar lambri kaplıdır.
- Tek şerefeli olup kesme taştan yapılmıştır; kurşun kaplamaya sahiptir.
- Şeyh Vefa’nın türbesi, 1491 yılında inşa edilmiştir. Kare planlı türbe, üç sıra tuğla ve bir sıra kesme taşla inşa edilmiş olup, 8 penceresi vardır. Türbede Şeyh Vefa ile birlikte halifesi Şeyh Ali ve Şeyh Davud’un kabirleri bulunmaktadır.
- Şeyh Vefa Külliyesi, İstanbul’da Osmanlı döneminde inşa edilen tarikat külliyelerinden biri olarak, cami, medrese, türbe, hazîre, hamam ve çeşme gibi birçok yapıdan oluşmaktadır. Şeyh Muslihuddin Mustafa İbnülvefâ’nın ruhaniyetiyle tanınan külliye, İstanbul’un tarihî ve kültürel dokusunda önemli bir yere sahiptir.
